Emo Rock’ın yapı taşları

Emo Rock’ın kökenlerini tartışmak gerekirse nereden çıktığı konusunda tam bir mutabakata varmak zor olabilir fakat Rolling Stone The Wire SPIN gibi dergilerin bile artık görmezden gelemediği Emo Rock bir şekilde içinde duygusal öğeler ve buna uygun şarkı sözleri barındıran karakteristik bir müzik olarak tanımlanabilir. Bağımsız plak firması Phyte Records’un sahibi Mike Mowery “Benim anlayışıma göre bu müzik zaman içinde punk’tan çığlık çığlığa ama duygusal bir hardcore’a dönüştü yani medyanın istediği şekilde biçimlendi. Yani şu an hisli ve popa yakın bir müzik gibi duruyor ama başlangıçta hiç de öyle değildi” diyor.


Dikkat ettiyseniz gerek liriklerdeki duygusal yoğunluk gerek sözlerle ifade edilemeyecek hüzün altı çizilen öğeler. Yani sağlam bir melodik alt yapı gerekiyor vurucu bir Emo Rock parçası için. Jawbreaker Moss Icon Fugazi Braid New Found Glory gibi isimler bu işi iyi de beceriyor. Bu isimleri arka arkaya saymamızın sebebi ne kadar farklı müzikler yapan isimlerin bu türe dahil edilebildiğini görmeniz. Düz sert çarpıcı “emocore”dan daha yumuşak tempolu ve melodik vokalli “emo indie rock”a kadar türün kendisi birçok alt türü bünyesinde barındıran geniş bir alan yani sınırlar çok da net çizilmiş durumda değil. Ancak bariz biçimde belirli olan bir sınır var ki o da hardcore/punk türünün pek popüler konuları olan politika ve sistem eleştirisinin bu türde kendine yer bulmadığı.


İsim Vermeye devam..


The Appleseed Cast bizce dünyanın sekizinci harikası olacak kadar iyi albüm Low Level Owl’u yayınladıktan sonra aslında birçok grup “bundan iyisi olamaz ki” diye müziği bırakmış olmalı. Ama biz Appleseed Cast’e hiç girmeyelim çünkü onlar Space Rock diye başka bir türün yaratıcıları bu da başka bir makale yazmamızı gerektiriyor. Tembel olduğumuzu başta belirtmiştik. Bu yüzden vazgeçmeyen isimlerden örnekler vermeye devam edelim...


Lungfish: 1990’da Washington’da kurulan dörtlü yaptıkları esasında basit yoğun ama bir şekilde yine de kompleks (tamam acayip bir tanımlama oldu farkındayız) müzik ile en uzun süre varlığını sürdüren Emo gruplarından oldu; karışık filan ama demek ki seviliyormuş işte. Esas adam Daniel Higgs’in yazdığı şarkı sözleri o kadar beğeniliyordu ki sonunda “The Doomsday Bonnet” adlı bir şiir kitabı çıkardı. Birçok gruba ilham veren 8 albümleri var ama esas albümleri 1999 tarihli “The Unanimous Hour”. (Kime benzerler? The Warmers Sonic Youth The Capitol City Dusters Rites Of Spring Beefeater..)


Mineral: Mineral 1998’de dağıldığında sadece dört yıldır birlikteydiler ve sadece iki albüm yayınlamışlardı yine de indie rock dünyasında yarattıkları değişiklikler kolayca unutulacak gibi olmadı. Crank! Records’un sahibi Jeff Matlow onlardaki yoğun duygu ve gücü keşfetti ve büyük başarı kazanan ilk albüm “The Power Of Failing” ortaya çıktı. Yaşlarına rağmen dünyanın her tarafından indie rock gruplarını etkilemeyi başardılar yine de bir şekilde yer altında kalmayı başarabiliyorlardı. “End Serenading” albümünden sonra Interscope ile üçüncü albüm için anlaştılar ama bu albüm asla çıkmadı. Konunun para olduğu konusunda dedikodular döndü ama asıl sebep açıklığa kavuşmadı. Bütün şarkılarını önerebiliriz ama birkaç örnek vermek lazım şimdi; “Gloria” “Parking Lot” “If I Could” “Lovelettertypewriter” ve “Slower”. (Kime benzerler? Rainer Maria Joan of Arc..)


The Promise Ring: Milwaukee’li dört genç adamın 1995’de kurduğu grup kendilerini meşgul eden yan projelere rağmen Emo Rock yeni dönem temsilcilerinin en iyilerinden biri. 5 albüm çıkaran grubun esas albümü ise 1996’da çıkan debut “30 C. Everywhere”. Göze batan şarkıları arasında “Red Paint” “Everywhere in Denver” “Why Did We Ever Meet” ve “Saturday” sayılabilir.


764-Hero: Karamsar melankolik kalp kırıcı tutku dolu (bunu her seferinde tekrar etmeyeceğiz sayacağımız bütün isimler bu özelliği barındırıyor aslında) gitar/bas/davul temelli Emo-Core diyebileceğizim bir müzik yapan Seattle’lı bir üçlü 764-Hero. İki yılda bir albüm çıkaran grubun ilk albümü “Salt Sinks & Sugar Floats” idi. Bu albümden çıkan Sliding ve Gospel Truth ile gönüllerimize yerleşen 746-Hero 1998’de ikinci albüm çıkana kadar aslında ikili idi. Bir radyo programı dinlerken buldukları basçı James Bertram gruba katıldı ve son albüm “Nobody Knows This is Everywhere” e kadar onlarla kaldı. “Calender Pages” ve “History Lessons” diğer başarılı şarkılarından.. (Kime benzerler? Codeine.)


The Anniversary: 1996’da kurulan bir grup da The Anniversary. Göreceli olarak biraz daha eğlenceli bir müzik yaptıkları söylenebilir. Hatta bitter çikolata tadında diyebiliriz. Synth pop esintili klavyeler ve kadın – erkek karışık vokali ile türe yenilik getirenlerden olduğu kesin. “Designing a Nervous Breakdown” ve “Your Majesty” adlı iki albümleri var. “Never Die Young” “Crooked Crown” “Till We Earned a Holiday” “D in Detroit” önemli parçaları denebilir. (Kime Benzerler? Spoon Jawbreaker Koufax Blondie The Cars Weezer...)


Braid: 1993’de Illionis’de kuruldu. Bob Nanna’nın yan projesiydi aslında
başlarda. Ancak öteki grup “Friction” dağılınca ilgiler buraya yoğunlaştı. 5 albüm yayınladılar ancak asla sağlıklı bir kadro oluşturamadılar üç asıl üye dışında üç de gruba girip çıkan isim oldu ve sonunda Ağustos 1999’da dağıldılar. Ancak arkalarında “Frame & Canvas” gibi mükemmel bir albüm bıraktılar. “Berathe In” ve “Dozen Roses” pek hoş şarkıları. (Kime benzerler? Lungfish Juno The Promise Ring Sunny Day Real Estate..)


Down By Law: 1991’de California’da kurulan üçlü punk esintili alternatif pop rock türünde şarkılar yaptı. Eleman değiştirme kurumunun padişahı olan bu grup toplam 10 kez üye değişikliğine uğradı. Elbette esas adam Dave Smalley hep baki kaldı. 8 albüm yayınladılar ve 2000 yılında dağıldılar. Esas albümleri 1994 tarihli Punkrockacademyfightsong oldu. “Vision” “Independence Day” “Gruesome” ve “Bright Green Globe” da esas parçaları. (Kime benzerler? Tilt Offspring Greenday Pennywise NOFX)


Get Up Kids: 1994 Kansas doğumlu bu beşli melodik pop-vari şeker parçalar yaptı ancak ilk albüm “Four Minute Mile” bayağı gecikti ve 1997’de çıktı. Tembel arkadaşlar olmalarından dolayı kanımızın kaynadığı grup 2001’de bir best of yayınlayıp sıralarını savdı ancak 2002’de “On a Wire” ile tekrar gönlümüze girdi. Yine de esas albümleri bu ikisi arasında yer alan 1999 tarihli “Something to Write Home About”tur. “Close to Me” “Coming Clean” ve “Red Letter Day” önerebiliriz. (Kime benzerler? Braid The Promise Ring Jawbox Sunday’s Best Lung Fish..”


Joan Of Arc: Kısmen yeni sayabileceğimiz 1997 doğumlu grubun üyeleri Chicago’lu. Bundan dolayı post-rock durumları ile punk dinamiklerini kullanmalarına şaşırmamalı. Cap’n Jazz grubunun devamı olan Joan of Arc elektronik öğeler ve looplar kullanmaları bakımından öncü denebilecek nitelikte bir grup. 1998 tarihli “How Memory Works” esas albümleri ve önerebileceğimiz şarkıları da “Who’s Afraid Elizabeth Taylor?” “Me (Plural)” “If It Feels Good Do It” “This Life Cumulative” “Party Model” ve “Sympathy for the Rolling Stones”. (Kime benzerler? Rites Of Spring Tortoise (birazcık) Compound Red Castor)